VVMIran
Vereinigung zur Verteidigung der Menschenrechte im Iran e.V.
Postfach 52 42
30052 Hannover
Tel.: +49 511 44 04 84
Fax: +49 511 26173 76
ماده
3 اعلامیه جهانی حقوق بشر
هر کس
حق زندگي، آزادي و امنيت شخصي دارد.
ماده
6
اعلامیه جهانی حقوق بشر
هر کس
حق دارد که شخصيت حقوقي او در همه جا به عنوان يک انسان در مقابل قانون شناخته شود.
خانم نسرین ستوده، وکیل حقوق بشری است که به دفاع
از نوجوانان محکوم به اعدام، زندانیان عقیدتی، فعالان حقوق بشری و کودکان قربانی اذیت
و آزار شهرت دارد. او عضو کانون مدافعان حقوق بشر بوده و برنده جایزه معتبر حقوق بشری
ساخاروفِ پارلمان اروپا در سال 2012 است.
خانم نسرین ستوده که حکم محکومیت شش سال زندان خود
را در زندان اوین می‌گذراند، سرانجام در روز
30 آبان 1391 اجازه یافت در حضور مأموران امنیتی با همسر و فرزندان خود دیدار کند.
خانم ستوده بسیار لاغر شده و وزن او به 43 کیلو کاهش یافته است. او به اعتصاب غذای
خود در اعتراض به فشار علیه فرزندان و همسر خود ادامه می‌دهد.
خانم ستوده از تاریخ 26 مهرماه در اعتراض به محدودیت
بر حق ملاقات خود و فشار بر فرزندان و همسرش
دست به اعتصاب غذای نامحدود زده است.
در پی اعتصاب غذای خانم ستوده، مسئولان زندان او
را به سه هفته حبس انفرادی تنبیهی محکوم کردند در تاریخ 10 آبان، چندی پس از شروع اعتصاب
غذا، او به صورت غیر قانونی از بند زنان به بند 209 منتقل شد و تا تاریخ 29 آبان در
آنجا ماند؛ در حالی که بند "عادی" سلول‌های انفرادی زندان بند 240 است که
در اختیار اداره زندان ـ و قوه قضاییه ـ قرار دارد. بنابراین، انتقال او به بند
209 غیرقانونی بود.
برنامه نظارت یک بار دیگر از دولتمردان ایران می‌خواهد
که خانم نسرین ستوده و به طور کلی تمام وکلای حقوق بشری و مدافعان حقوق بشر را که
در حال حاضر به خاطر فعالیت‌های حقوق بشر خود در ایران در زندان هستند، فوری و بدون
قید و شرط آزاد کنند.
اطلاعات پیشینه ای
ماموران امنیتی دفتر کار و منزل خانم نسرین ستوده
در روز 6 شهریور 1389 مورد جستجو قرار داده و اموال او را توقیف کردند
خانم ستوده در روز ۱۳ شهریور ۱۳۸۹ پس از دریافت احضاریه از دادستانی مستقر
در زندان اوین به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «تبانی و اجتماع به قصد اقدام علیه امنیت
ملی» در پی مصاحبه با رسانه های بین المللی و نیز «عضویت در یک سازمان غیرقانونی»
[کانون مدافعان حقوق بشر] به زندان اوین مراجعه کرد. بازپرس پس از بازجویی خانم ستوده
را بازداشت کرد. به وکیل او اجازه حضور در بازجویی داده نشد
خانم ستوده پیش از دستگیری چندین بار، از جمله در
گفتگویی با رادیو فردا در تاریخ 12 اردیبهشت 1389، گفته بود که دولتمردان ایران از
مالیات برای اذیت و آزار وکلای حقوق بشری و محدود کردن فعالیت آنها استفاده می کنند.
او خانم شیرین عبادی را مثال زده بود که برای دریافت وجه نقد جایزه صلح نوبل محکوم
به پرداخت صدها هزار دلار شده است.
خانم ستوده در طی بازداشت مدت های طولانی در سلول
انفرادی به سر برد و از تماس با خانواده و وکیل محروم بود. او پس از سه بار اعتصاب
غذای خشک در اعتراض به شرایط زندان و نقض موازین قضایی با خطر مرگ روبرو شد. بنا به
گزارش ها او را برای کسب اعتراف به زور در زندان شکنجه کرده اند.
خانم نسرین ستوده در روز 7 آذر 1389 در دادگاه انقلاب
حضور پیدا کرد. وکلای او در دادگاه خواهان آزادی او به قید وثیقه شدند که مورد پذیرش
دادگاه قرار نگرفت.
دادگاه انقلاب تهران شعبه 26 در روز 19 دی 1389،
خانم نسرین ستوده را به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام»، «اجتماع
و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی» و «عضویت
در یک سازمان غیرقانونی» به 11 سال زندان و 20 سال محرومیت از اشتغال به وکالت و سفر
به خارج محکوم کرد. در روز 23 شهریور 1390، شعبه 54 دادگاه تجدید نظر حکم او را به
6 سال زندان و 10 سال محرومیت از اشتغال به وکالت کاهش داد. او در دادگاه دیگری به
اتهام «عدم رعایت حجاب در یک پیام ویدیویی» به جریمه نقدی محکوم شد.
در تاریخ 21 تیر 1391، دولتمردان خروج همسر و دختر
12 ساله خانم ستوده را از کشور ممنوع کردند. پرونده این دو اکنون به شعبه 28 دادگاه
انقلاب ارجاع شده که آنها را احضار کرده است.
مسئولان زندان در مهرماه 1391، بدون ارایه هرگونه
دلیل قانونی، روز ملاقات خانم ستوده را از یکشنبه به چهارشنبه تغییر دادند. این اقدامِ
مغایر با مقررات زندان، علاوه بر محرومیت او از ملاقات حضوری، ملاقات های خانوادگی
را بیش از پیش دشوار کرد. پس از شروع اعتصاب غذا، مسئولان زندان روز ملاقات را دوباره
به یکشنبه تغییر دادند. لازم به یادآوری است که خانم ستوده از اردیبهشت 1390 از استفاده
از تلفن محروم بوده است.
اقدام های مورد درخواست:
1-
تحت هر شرايطی، سلامت روحی و جسمانی خانم
نسرین ستوده و تمام مدافعان حقوق بشر در ايران را تضمين کنند؛
2 ـ فورا و بدون قید و شرط او، و تمام مدافعان
حقوق بشر در ايران، را آزاد کنند، زیرا بازداشت آنها خودسرانه و فقط به قصد سرکوب فعالیت
های حقوق بشری آنهاست؛
3ـ تا آن زمان هر گونه مراقبت پزشکی لازم
در طی بازداشت او را در اختیارش قرار دهند؛ و امکان دیدار بدون مانع با خانواده اش
را فراهم سازند؛
4 ـ به هرگونه اقدام تهديدآميز و آزاردهنده،
ازجمله در سطوح قضايی، علیه او و تمامی مدافعان حقوق بشر در ايران پايان دهند؛
5 ـ در هر شرایطی اعلاميه سازمان ملل در باره
مدافعان حقوق بشر را، که در تاريخ ۱۸ آذر ۱۳۷۷ (۹ دسامبر ۱۹۹۸) در مجمع عمومی سازمان ملل تصويب شده، رعايت کنند، به ویژه:
ماده 1 آن که می گويد: «همه افراد حق دارند به صورت
فردی يا گروهی در سطوح ملی و بين المللی برای
حمايت از حقوق بشر و آزادی های اساسی و تحقق این حقوق و آزادی ها فعالیت کنند،»
ماده (ج) ۵ که می گويد: «همه افراد حق دارند به صورت فردی یا گروهی و در ارتباط با
دیگران در سطوح ملی و بین المللی با سازمان¬های غيردولتی یا بین دولتی ارتباط برقرار
کنند،»
ماده 9 که می گوید: «همه افراد حق دارند به صورت
فردی یا گروهی و در ارتباط با دیگران از جمله [...] کمک حرفه ای و تخصصی حقوقی یا مشاوره
و یاری از نوع دیگر برای دفاع از حقوق بشر و آزادی های اساسی ارائه کنند»
ماده 2ـ12 که می گويد: «دولت بايد کليه تدبيرهای
لازم را به کار گیرد تا حمايت مراجع ذیصلاح از همه افراد به صورت فردی و گروهی در برابر
خشونت، تهديد، اقدامات تلافی جويانه، تبعيض منفی عملی و يا قانونی، فشار یا هرگونه
اقدام خودسرانه ديگر در پی استفاده مشروع و قانونی اين افراد از حقوق مذکور در اعلاميه
حاضر، تضمين گردد.»
6 ـ به طور کلی، در هر شرایطی تضمین کنند
که حقوق بشر و آزادی های اساسی مطابق با عهدنامه های بین المللی حقوق بشر و موازین
بین المللی که ایران نیز متعاهد آنهاست رعایت خواهند شد.
......................................
در کجای دنیا، بجز ایران، زنان فعال حقوق بشر در چنین
زندانهای مخوفی مورد آزار و اذیت قرار میگیرند؟
بر ماست که صدای زنان ستوده ای چون نسرین ستوده، شیوا نظرآهاری،
فرشته شیرازی، نرگس محمدی، لیلاسیف‌الهی لیلا توسلی ، المیرا واضحان، بهاره
هدایت، نازنین دیهیمی، ژیلا بنی یعقوب، مهسا امرآبادی، حکیمه شکری، ژیلا کرم زاده
مکوندی، نسیم سلطان بیگی، راحله زکایی، محبوبه کرمی و ... باشیم.
372
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق زنان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر